Doktryna szans

This is the translation of the original article: http://www.math.utah.edu/~ethier/DoC.html

• Doktryna szans: probabilistyczne aspekty hazardu Stewart N. Ethier.
• Opublikowane przez Springer , 27 maja 2010 r.
• Opublikowano w Internecie na stronie SpringerLink , 19 maja 2010 r.
• Tekst na tylnej okładce: „Trzy wieki temu Montmort i De Moivre opublikowali dwie pierwsze książki o teorii prawdopodobieństwa, zwanej wówczas doktryną przypadku, podkreślając jej najważniejsze zastosowanie w tamtym czasie, gry losowe. Ta książka, o aspektach probabilistycznych hazardu, to współczesna wersja tych klasyków, obejmująca klasyczny materiał, taki jak przewaga kasyna i ruina hazardzisty, ale także XX-wieczne tematy, takie jak martyngały, łańcuchy Markowa, teoria gier, odważna gra i optymalna gra proporcjonalna. Ponadto istnieje obszerne omówienie konkretnych gier kasynowych, takich jak ruletka, kości, poker wideo, bakarat i dwadzieścia jeden.
• wpis BibTeX .
• Pobierz frontmatter (zawiera przedmowę, spis treści, wykaz notacji). [pdf, XIV strony]
• Pobierz przykładowy rozdział (Rozdział 17, Video Poker). [pdf, 29 stron]
• Pobierz backmatter (zawiera dodatek, bibliografię, indeks). [pdf, 72 strony]
• Pobierz Odpowiedzi na wybrane problemy (nie zawarte w książce). [pdf, 55 stron] (zaktualizowano 13 listopada 2012 r.)
• Pobierz listę errat . [pdf, 1 strona] (zaktualizowano 24 lutego 2013 r.)
• Zamów na amazon.com (USA), barnesandnoble.com (USA), amazon.ca (Kanada), amazon.co.uk (Wielka Brytania), amazon.fr (Francja), amazon.de (Niemcy), amazon.co. jp (Japonia).

• Peter Rabinovitch, MAA Online , 2010: „Jestem bardzo szczęśliwy, że recenzuję dzieło miłości Ethiera The Doctrine of Chances: Probabilistic Aspects of Gambling . […] Istnieje wiele innych książek, które próbują omówić podobny materiał na różnych poziomach dyscypliny, być może najbliższa jest The Theory of Gambling and Statistical Logic Richarda Epsteina. Książka Ethiera jest wyraźnie skierowana do bardziej wyrafinowanych matematycznie odbiorców niż książka Epsteina iz tego powodu podobała mi się książka Ethiera”.
• Gerald A. Heuer, Zentralblatt MATH , 2010: „Każdy rozdział ma dobry wybór problemów [...] i kilka ciekawych notatek, w tym bardzo ciekawą historię. Jest tu mnóstwo materiału na solidny dwusemestralny kurs, ale między rozdziałami jest wystarczająca niezależność, aby umożliwić różnorodne jednosemestralne kursy obejmujące podzbiór rozdziałów. Książka jest mile widzianym i dobrze zbadanym dodatkiem w tej dziedzinie ”.
• Alexander V. Gnedin, MathSciNet , 2011: „Hazard był główną motywacją na wczesnych etapach rozwijania idei i teorii prawdopodobieństwa. Nawiązując do tytułu traktatu Abrahama de Moivre z 1718 r. [ Doktryna szans: lub metoda obliczania prawdopodobieństwo zdarzeń w grze, Pearson, Londyn], monografia Ethiera jest mile widzianą aktualizacją klasyków. […] Książka przeznaczona jest dla szerokiego grona odbiorców i jest godna polecenia każdej bibliotece matematycznej. Instruktorzy uniwersyteccy znajdą tu dokładną ekspozycję, dobrze dopasowaną do kursów licencjackich i projektów studenckich. Specjaliści od prawdopodobieństwa i pokrewnych dziedzin będą zachwyceni aplikacjami hazardowymi, z przejrzystymi wyjaśnieniami zasad gry i terminologii. Ważniejsze fragmenty książki mogą ostatecznie przeczytać wszyscy, którzy znają podstawy rachunku prawdopodobieństwa (omówione w pierwszych dwóch rozdziałach). Fani matematyki będą zachwyceni ciekawymi historycznymi precedensami i anegdotami”.
• Brian Alspach, przegląd SIAM, 2012: „Ta książka została napisana z wielką starannością przez kogoś, kto uwielbia zastosowania rachunku prawdopodobieństwa w branży kasynowej. Mimo że jest dość długa, jest dość zwięzła, jeśli chodzi o rozwój matematyki, więc jest dokładna i zawiera ogromna ilość materiału. Wiele uwagi poświęcono dochowaniu wierności historii tematu, która jest bogata i warta zachowania. Z przyjemnością przeczytałem wiele rozdziałów wypełnionych anegdotami o znanych postaciach historycznych i cytatami z nich Autor zręcznie splata informacje historyczne w całej książce, wzbogacając ekspozycję; po akapicie dotyczącym Eulera następuje akapit cytujący np. Edgara Allana Poe, bez utraty płynności. [...] Podsumowując, jak pisałem wcześniej ,Uważam, że jest to wspaniała książka i spędzę sporo czasu, badając ją bardziej szczegółowo w nadchodzących miesiącach”.